Çöp Adam

Çöp Adam

Çöp Adam çizmek. Dünyanın en yaratıcı çizgisi. Sözüm; ben Çöp Adam bile çizemem diyenlere. Hiç yaratıcı değilim, o kadar kabiliyetim yok ki… demek isteyenlere. Yaratıcılığı ve kabiliyeti kendilerinden milyonlarca yıl uzağa yerleştirip, kendilerini bu duruma ikna etmeğe çalışanlara.

Yaratıcılık, ulaşılması çok mu imkânsız bir şeydir. Bizden çok mu uzaktır. Yoksa bir bakış kadar mı yakındır. Belki bir anlık bir his, bir farkındalık, bir düşünce ve bir ifade.

Önce çocuksu bir merakla etrafa bakmak. Olan biteni, belki de hayatı fark etmek. Sonra aynı çocuksu bir merakla bir de kendimize bakmak. Bunu içtenlikle, açıklıkla, merakla yapmak. Biraz zaman tanımak. Araştırmak, soru sormak, cevapları merak etmek. fark etmediğimiz ayrıntıları, yönleri bulmağa çalışmak. Biraz tutku ile tüm dikkat ve enerjimizi yaptığımızda toplamak. Aç kurtlar gibi kaynağa doğru inançla kendimizi vererek ilerlemek. Heyecanlanmak. Yeni bir şeylere ulaşınca sevinmek, mutlu hissetmek, belki de bir tamamlanmışlık duygusu…

Daha ileri gitmek istersek, sınırları fark etmek. Çevrenin bize koyduğu sınırları, bizim kendimize koyduğumuz sınırları fark etmek. Bu sınırlara dokunmak ve biraz da ötesine geçmek. Sınırların ötesinde kaybolunabilineceğini göze almak. Belirsizlik duygusunun zorlayıcı heyecanında kalabilmek. Yeniğe, değişik olana kapı aralayabilmek.

Hepimizin dış dünyası farklı. İç dünyalarımız ise daha da farklı. Gördüklerimiz, algılama biçimlerimiz, bilgileri belleğimize atıp oradan geri toparlamamız ve ifadelerimiz hep farklı. Yetiştirildiğimiz ve yaşadığımız ortamlar, genetik yapılarımız çeşit çeşit. Üstelik bizle birlikte her şey her an değişiyor.

Etrafımızda, evrende, varlığımızda her şey mevcut. Sadece bakılmayı, fark edilmeyi bekliyor. Ve mutlaka ifade edilmeyi. Cesaret ve gayretle.

Ve ifade etmek. Artık bize ait olanı bize en uygun biçimde ifade etmek. Bazen sevinçle, bazen öfke ve kavga ile belki bazen bir huzur dalgası içinde veya eğlenerek yani içimizden geldiği gibi dışa vurmak.

Artık istersek dans edelim, istersek şarkı söylemek, resim yapmak, yazı yazmak, Çöp Adam çizmek, koşmak, ekip-biçmek, yemek pişirmek ve ne olursa olsun. Yeter ki ifade edilsin ve bizde kalmasın. Dolsun, taşsın, aksın, bitsin.

Hepimiz yaratıcıyız. Zaman zaman da kendiliğinden An’da içimizden gelen sürprizler olabilir. Müthiş mutluluk veren, mucize gibi yaratım anları…

Yaratmak hepimize çok yakın.

Çöp Adam çizgisi kadar sade, basit.

iris

Torba-Bodrum

Eylül,2011