SU GİBİ

Sular acıdığı zaman hayat biter.

Hayatın acıları suya karıştığı zaman su bulanır.

Kurbanlarınızı kesin ki kanları suya aksın.

Ölülerinizi suyla yıkayın.

Su dallara yürüyünce yemişler olgunlaşır.

Abdest alınmadan secdeye baş konmaz.

Su dağlardan gürülder.

En güzel bebek suya doğar.

Yağmur yağar su denize bulanır, yer gök yağmur rengine kesbeder.

Deniz seni istediğin yöne sürüklemez.

Sessiz olursan belki su berraklaşır.

Yıkanmak iyidir, temizlenmek farklı.

Kanamak su kaybettirir. Ağlamak güzeldir.

Su ile oynamadan büyüyemezsin.

İstemediğin her şey suya yazılıdır.

İfadeni sudan bulduğun anlam, seni belirsizlikten kurtarır.

Su ile mechule akılır.

Müzik suya düşünce hayat başlar.

Su.




İris
Torba.Eylül.2015

Sıkışık

Sıkışık.

Hem de çok sıkışık.

Üstelik sıkışık olan kafam.

Beynim kafatasımın içinde sanki sıkılı, Cenderede gibi.

Korkunç bir basınç var. İçten ve dıştan.

Ağrılı. Sancı da başladı.

Sanki kafatasımı dıştan ayrıca kalın bir bandajla sarmışlar, bastırıyorlar, sıkıyorlar. Dayanması zor bir durum.

Zorlama. Zorlanma.

Kan da var. Kan kırmızı.

Biz hep mi böyleydik.

Bir zamanlar sonsuz genişlik yok muydu?

Sonsuz genişlik, rahatlık. Uçsuz bucaksız. Sınırsız.  Boş bomboş boşluk. Belirsiz. Hareketsiz, güvenli.

Hafif.

Sonsuzluğun belirsizliği daha mutlu olabilir mi?

Güzellikler nerede?

Uçsuz bucaksızlığın boşluğu net olabilir mi?

Renkler yok mu?

Ya zaman ve mekân?

Ya Şimdi?

Artık her şey toplandı, netleşti. Önce yoğun bir noktacık, geldi rahme yapıştı.

Bu noktacık büyüdü, genişledi ve çoğaldı. Beyin, beyincik, omurilik, sinir ağları, kollar, bacaklar ve çeşit çeşit uzuvlar..

Ama sıkışık. Daha da çok sıkıştık.

Belki parmak izi bile oluştu.

Beyin, kafatası, yüzüm, nefesim sıkışık. Gene kan. Rahim ağzına dayandık.

Kafamda korkunç bir ağrı ve basınç.

Dönüyor her şey, adeta bir girdap gibi biraz da bulantı. Başım.

İçten ve dıştan. Zorlanıyorum. Sancı, ızdırap. Doğum.

Sonunda;

Aydınlık ve geniş. Ağır. Farklı.

Yüzüm, gözlerim, bedenim, saçlarım, bir parmak izim bile var.

Belki bir de mührüm olur. Bir de tapum. Toprağım.

Artık her şey anca bir parça toprak.

iris

Torba. Eylül 2015

ARDINDAN

O en güzel günde,

Kendi mabedimin taş zemini üzerinde öylesine dimdik durdum.

Üzerimde ki masmavi gök kubbe tamamen açılmıştı.

Dediler ki;

En güzel eserini bize vermelisin..

Sere serpe yatan güzel yüzlü ince bacaklı zarif kadın heykelini.

 Peki dedim.

Seve seve sizin olsun.

Şu an;

Elimde sadece şu sere serpe yatan, güzel yüzlü ince bacaklı zarif bronz kadın heykeli var.

Bir de kalem.

Bir de tuval.

Bir de renkler.

Bir de toprak.

Bir.

Sevgi.

iris

Torba.2015

SİYAH

Simsiyah tüller üstüne tüller tüller üstüne tüller siyah tüller kat kat tül tüller ….

Tüller giymişim. Simsiyah tüller üstümde giymişim.

En son tek bir kat beyaz tül, ellerim ayaklarım başım açık.

Yüzüm saf ve duru.

Hiçlikten var oluşa mı gidilir.

Yoksa

Tüm var olanlar hiçlikte mi buluşur.

iris

Torba.2015

ARDINDAN

ARDINDAN

O en güzel günde,

Kendi mabedimin taş zemini üzerinde öğlesine dimdik durdum.

Üzerimde ki masmavi gök kubbe tamamen açılmıştı.

Dediler ki;

En güzel eserini bize vermelisin..

Sere serpe yatan güzel yüzlü ince bacaklı zarif kadın heykelini.

 Peki dedim.

Seve seve sizin olsun.

Şu an;

Elimde sadece şu sere serpe yatan, güzel yüzlü ince bacaklı zarif bronz kadın heykeli var.

Bir de kalem.

Birde tuval.

Birde renkler.

Birde toprak.

Bir.

Sevgi.

iris

Torba.2015

TOPRAK

TOPRAK

Ben topraktan geldim

Bir demet rokanın, çamurlu köklerinden çıtır baharatlı yapraklarından çıktım.

Bir yudum bordo şarabın, buruk aromalı dolgun tadından olgunlaştım.

Bir avuç zerdalinin, tüylü kabuğundan, ekşi tatlı, sarı turuncu yemişinden kendimi buldum.

Bembeyaz yumurtanın, çıt kabuğundan, sarı beyaz özünden kendimi tamamladım.

Ben toprak oldum.

Buharlaşıp gökyüzüne çıkan, gürül gürül yağan çağlayan fışkıran suların içinde kayboldum.

Sonsuz çimlerde otlayan koyunların sıcak kıvırcık yünleri arasında uyudum.

Estim yıktım sildim süpürdüm rüzgârlara kandım.

Uçsuz bucaksız yönsüz çöllerde dümdüz oldum, susuz kaldım kavruldum.

Bir kaktüsün dikeninden günü gördüm.

Yok oldum.

Aşk oldum.

Oldum mu?

iris.

Torba. Mart.2015

Aşk Var

Aşk Var;

Diye bilir misin?

Her an ezbere geçtiğin patikada ansızın kaybolduğunda

Aşk Var;

Alabildiğine dokunamadığın yeşil ıslak çimen tarlasını avuçlarına aldığında

Aşk Var;

Damlası dahi üzerine düşmeyen yer-gök yağmurla sırılsıklam olduğunda

Aşk Var;

En mahrem bildiğin annenin rahminde kalabalıklarla buluştuğunda

Aşk var;

Kelimeler üstüne üstüne yığılırken şaşıp kaldığında

Aşk Var;

Alevi dahi parlamayan ateşler içinde kızıl kor olup yandığında

Aşk Var Diye Bilir misin?

iris

Torba. Şubat 2015

KIYAM

Çığlıklarım

                Haykırsa

                              Vadi yamaçlarını

                                                         Yırtar mı

Yüzüm

           Toprağa gömülse

Ağzım Gözüm

           Çamurla dolar mı

Avuçlarım açılsa

        Mavi – Lacivert Okyanusların

                                Doruklarına

                                            Dokunabilir mi

Kısık nefesim

             Üflese

                     Koyu – kızıl Volkanlar

                                                    Susar mı

YOKSA   AŞKIN   ADI   TAMAMEN   Mİ   FARKLI 

Yalvarıyorum;

            Somut bir kanıtla çık karşıma      

            Açık et kendini

            Bana Gel

Bileyim.

Muhtacım Işığına

iris

Ocak. 2015