Küçük dünyanın büyük insanlarıydı onlar..
En büyük taşları, en güçlü makinelerle alıp en yüksek
binaları yaptılar.
O binaların en geniş odalarını en pahalı eşyalarla döşeyerek
yerleştiler.
En uzak diyarlara en hızlı aletlerle uçtular.
En muazzam bilgileri en çabuk elde ettiler.
En kalabalıklara en baskın yöntemlerle hâkim oldular.
En vahşi ormanların kralıydılar.
Sözleri yoktu ki dinlensinler.
Gözyaşları yoktu ki gülsünler.
Düşleri yoktu ki uykuya dalsınlar.
Hayatları yoktu ki yaşlansınlar.
Aşkları yoktu ki ölsünler.
Büyük dünyaların küçük İnsanıydı o….
Anlayamadılar ki; küçücük zerre bile, bir nefes için,
kendini İnsana feda etmek istediğini.
Bilemediler ki; en büyük dünyaların bile tek şarkısıydı bu
en küçük İnsan.
İdrak edemediler ki; tüm âlemlerin en büyük arzusuydu İnsan
olmak.
iris
Kasım.2014.Ankara
