Benden Bana Mektup

Benden Bana Mektup Bütün bu hikaye birbirimize aşık olmamızla mı başladı yoksa bu hikayeden sonra mı birbirimize aşık olacağız bilemiyorum ama bu mektubu sana yazıyorum. Bu bir aşk ve bu aşkın nerede ve nasıl başladığına dair hiçbir fikrim yok, en azından hatırlamıyorum ancak eminim ki bu dünyada ve bu şartlar altında olmadı. Şu anda bu halimle düşünüyorum da, bu kader birliği derinlemesine bir aşk mı bu bağlılık, zorunlu bir birliktelik mi yoksa kendimi gerçekleştirme tutkusu mu? Anlaması inanması ve gerçekleştirilmesi zor bir şey olduğu kesin. Şüphesiz ki bu derinlemesine bir ilişki çünkü hiçbir birliktelik bu kadar uzun ve zorlu bir yolculuğa beraber çıkamaya cesaret edemez. Diyelim ki cesaret etti sürdürmek bile çok derin bir akdi gerektiriyor. Acılarımız tatlılarımız hüzünlerimiz sırlarımız hep birlikte oldu. Sıkıntılara birlikte girdik düğümleri birlikte çözdük çözemedik düştük kalktık ama hiç ayrılmadık. Birbirimizi bulamadığımız göremediğimiz günlerimiz oldu, bazen sen kayboldun bazen de ben. Ama illa ki birimizden biri geldi diğerini buldu düşeni kaldırdı ve yolumuza devam ettik.

Soruyorum, nedir bizi birbirimize bu kadar bağlayan. Bu akdin olmasının ve sürmesinin sebebi nedir.

Aklıma gelen birinci cevap.. Güven. 

Ben sana inandım sen de bana. Aklımızla sağduyumuzla cesaretimizle yeteneklerimizle bilgimizle ve bilgimizi hep geliştireceğimize dönüştüreceğimize olan inancımızla birbirimize sonsuz güvendik. Bunlara ilaveten yumuşak yüreklilik ve anlayışla hem birbirimize hem de ilişkilerimize güzellik katacağımızı bildik.

İkinci cevap. Güzellik. 

 

Birlikte bu yolda giderken, etrafımızı olabildiğince güzel ve eğlenceli yapmak, bazen bir şölen bazen bir oyun haline getirmek için söz verdik.

Biliyorum ve hissediyorum ki, sen her zaman için bana benden daha yakın daha sadık oldun. Ben dünyanın eşsiz güzellikleri, dipsiz acıları, debdebesi tantanası tüm işleri arasında sürekli kaybolup durdum. Çoğunlukla hayatıma bir anlam katmak, amacımı bilmek ve bunları gözden kaçırmamak aklımdan uçtu gitti. Çoğunluk bir şaşkınlık şuursuzluk çocuksu neşe içinde coştum hüzünlendim durdum. Şimdi düşünüyorum da içten içe sana sonsuz bir güven duymuşum ve kendimi sana yaslamışım da her zaman için beni doğru güzel ve benim için hayırlı olan yollara yönlendirmişsin. Sen benim hayatımın amacını bu gün için bile benden daha iyi biliyorsun. Demek istemem şu ki, sana sonsuz bir sevgi hayranlık takdir ve şükran duyuyorum. Ne zaman ki seninle birlikteliğimiz daha yoğunlaşacak bütünlüğümüz aşk duygusuna dönüşecek işte o an benden bana hayata koyduğumuz anlam açılacak büyüyecek genişleyip yayılacak. O zaman da çekil aradan kalsın yaradan sözlerini söyleyeceğim. 

 İris Pala Torba / Bodrum Nisan 2021

Yaparken

Öyle bir çekim gücü ki elimi uzatmamazlık edemiyorum. Bir döngü adeta bir girdabın içindeyim. Bembeyaz bomboş tuvalde, hareketsizliğin donmuş kalmışlığın girdabı tüm hücrelerime hâkim. Hareket vurgunu içinde kendimi bulduğum hal bu. Sıkışıyor sıkıştırılıyor büzüşüyor ve en derin kuyuların en dibinde adeta kapkaranlık oluyorum.

Resim yapma sürecim işte bu.

Sonra ne oluyor, renkler çizgiler hikâyeler boyalar kokular ben bedenim tuval aynı girdap oluyoruz. Hep beraber dönüp duruyoruz veya duramıyoruz. Aynı kucakta yuvarlanırken büyüyoruz kapsıyoruz yayılıyoruz. Olabiliyoruz olamıyoruz. Yayıldıkça ufukları aşılıyor gökkuşakları geçiliyor şarkılara karışıyor mor alemlerle buluşuyoruz. Sınırlarımızı yitiriyoruz. İnanılmaza olamaza ulaşıyoruz. Güzelliklerde az biraz huzur kıpırtılı bir sevinç, her zaman olmasa da buluşabiliyoruz.

Bütünlük hissediyor muyum?

İlerde hayat kapısı karşımda bana hazır bekliyor. İçeri giriyorum, sisli hülyalı sarı çöller, mor denizler crimson gökler ve bir anda her şey yalana dönüşüyor. 

İris Pala Torba / Bodrum / Nisan 2021