Benim benle birlikte bu yolda olmak veya vazgeçmek gibi bir şansım yok. Memnuniyetimle de ilgili bir durum değil. Tutku ve aşk ile yaşamımın içinde hemhal olurken ileride özgürlüğün olduğu umudunu taşımak da adeta zorunluma yazılmış bir yazgı.
Önceden yoga yaparken tüm dikkatimi ayaklarımın nasıl durduğuna, bacaklarıma, pelvis kemiğime, diyaframıma nefesime yönlendirirdim. Zamanla dikkatim karnımda uçuşan kelebeklere, kalça kemiklerime gömülmüş atalarıma, boğazıma tıkanan balmumuna, L5 ime saplanan bıçağa, solar plexusumla anahata chakram arasında ki ilişki kopukluğuna sonunda da mitekondrilerim içinde ki kırıklıklarıma kadar uzandı.
Kadınlar bir müddet için küser veya ilerideki yaratımları için uykuya geçer sonrada enerjileri yerine gelince kaldıkları yerden devam etmek üzere uyanırlarmış. Bunu ben C.P.Estes’ den duydum. Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabından.
Bu sabaha karşı rüyamdan ağlamaktan helak karnımın içine katılmış bir vaziyette uyandım. Annem bilinemez bir yerde kaybolmuş onu bulmam için benden yardım istiyor. Önce anlayamadım yoksa ben miydim kaybolan ve katılarak yardım isteyen. Bu rüya bu sabah beni perişan etmişti. Sonra yumuşacık bir hassasiyetle mutluluk veren sıcacık yatağımdan kalktım, en sevdiğim sıcak suyun altında duşumu aldım, kendimi değil temizlenmiş hissetmek baştan aşağı arınmış bir vaziyette aşağı indim. Keyifle kocama günaydın dedim, sokak kapısını sonuna kadar açtım ve en soğuk kış güneşimi içime doldurdum. Taa mitekondrilerimden de öteye rahmet ışıkları içinde ki atalarıma yolladım. Ardından da dünyanın en lezzetli kahvaltısını hazırlayıp zevk içinde keyifle yedim. Sonrada ormanın içinden pırıl denizin kenarından alışık olduğum yürüyüşüme başladım.
Ben ben ile yola koyuldum.
İris Pala
Ocak 2022
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder